“Het zag er wel een beetje hetzelfde uit, en ik vond het best wel druk toen ik kwam en het zag er een beetje het zelfde uit als de showcase en ik dacht heel goed te weten wat we moesten doen maar mijn vader zei “we moeten nog een pasje maken en dit en dat” en toen wilde ik gewoon gelijk doorlopen naar balie 4, maar mijn vader zei “wacht maar hier” en toen was het eigenlijk wel handig zo’n showcase, want je verwacht meer, dus je weet precies wat er voor je staat en je weet ook dan, als je met je ouders kijkt dan weten je ouders ook waar je het beste heen kunt gaan.”

“….er werd ons uitgelegd waar we moesten zijn he. Pappa kwam iets later want die moest de auto weg zetten maar wij wisten precies waar we naar toe moesten… We heb ook goed gekeken naar de showcase.”

“Omdat we die showcase hadden bekeken wist ik al waar we moesten zijn en ehh omdat we iets later waren, en bij de inschrijfbalie duurde het wat langer, dus het was wel heel handig om vooraf te weten waar ik moest zijn. En toen zijn we regelrecht daar naartoe gelopen.”

“Kijk het was zo; hij is niet bang voor ziekenhuizen. Hij heeft nog nooit iets meegemaakt waardoor hij dat zou hebben. Hij is daar dus niet bang voor. Alleen hij is voor zichzelf een beetje angstig voor iets nieuws. En dat had hij nu niet omdat hij op die laptop had gekeken. Dus ik ben wel degelijk van mening dat het hem heeft geholpen, want hij heeft gewoon heel goed geslapen de nacht daarvoor. Dat was voor mij wel opvallend. Daarom had ik al zoiets van ik ga dit pas de laatste avond doen want anders ligt hij straks 5 nachten te malen, maar dat was dus absoluut niet het geval.”